รักแท้อยู่ที่ไหน???

.....สายลมอ่อนๆ พัดปอยผมสีขาวของคุณยายผู้นั่งอยู่บนเก้าอี้โยกหวายโบราณ แว่นสายตาของเธอร่นมาอยู่ตรงปลายจมูก ขณะที่กำลังขะมักเขม้นอยู่กับงานเย็บปักถักร้อย ข้างตัวเธอมีหลานสาววัยรุ่นผู้หนึ่งนั่งอยู่ด้วย เธอประดุจดอกไม้ที่เพิ่งจะแรกแย้ม หลานสาวถามคุณยายว่า


.....คุณยายคะ ทำไมเราจึงหา’รักแท้’ ได้ยากเย็นนักคะ"หญิงชราผู้มีดวงหน้าอารีผู้นี้เงยหน้าขึ้นมาจากงานเย็บปัก ลูบศีรษะหลานสาวอย่างรักใคร่ "ฟังนะ ยายจะเล่าอะไรให้หนู


.....เมื่อหลายศตวรรษก่อน ขณะที่โลกเรายังอ่อนวัยกว่านี้ รักแท้ปรากฏอยู่ทุกหนทุกแห่ง มนุษย์สามารถเป็นเจ้าของมันได้ด้วยการเรียกหา จึงมองไม่เห็นคุณค่าของรักแท้ เมื่อเป็นดังนี้พระผู้เป็นเจ้าจึงตัดสินใจที่จะเก็บรักแท้เอาไว้"คุณยายหันมาส่งยิ้มและลูบผมนุ่มๆ ของหลานสาวอย่างอ่อนโยน แล้วกล่าวต่อไป


.....พระผู้เป็นเจ้าขอให้นางฟ้าสองตนช่วยเก็บรักษารักแท้ แรกทีเดียวนางฟ้าได้ฝังรักแท้ไว้ในดิน แต่มนุษย์ก็ขุดมันออกมาได้อย่างง่ายดาย ต่อมาพวกเธอจึงนำรักแท้ไปเก็บไว้บนภูเขาที่สูงที่สุด แต่ผู้คนก็พากันปีนป่ายไปจนถึงยอดเขานั้น นางฟ้าจึงนำไปไว้ได้ท้องทะเลลึก แต่มนุษย์ก็ยังดำดิ่งสู่ก้นทะเลแล้วนำรักแท้กลับคืนมาอีกจน


....."คุณยายคะ" รักแท้ก็ยังหากันได้ง่ายๆ อยู่ดีนี่คะ "หลานสาววิพากษ์ "


.....เพราะมนุษย์ก็จะขุด ปีน และว่ายน้ำ


.....ในที่สุดนางฟ้าจึงตกลงใจที่จะเก็บรักแท้ไว้ในหัวใจ


.....นับจากนั้นผู้คนต่างก็มีปัญหาในการติดตามหารักแท้


.....เพราะว่าพวกเขาจะพากันมองหามันในทุกหนทุกแห่ง ทั้งบนฟ้า ทะเล และภูเขา ยกเว้นที่เดียว


.....ที่ซึ่งควรจะเก็บมันไว้ นั่นคือ


.....ตรงหัวใจ